جایگاه زن در متون نثر فارسی از قرن دهم تا پایان مشروطه

روش اجرای پژوهش به صورت تحلیلی است جامعه ی مورد تحقیق متون نثر فارسی از قرن دهم تا پایان مشروطه است که شامل متون عرفانی ، تاریخی ، اجتماعی ، اخلاقی و داستانی است که به روش نمونه گیری صورت گرفته است .از مطالعه ی منابع و تحقیق و بررسی آن ها می توان نتیجه گرفت که نویسندگان متون بررسی شده چندان دیدگاه های مثبتی در مورد زنان نداشته اند بیشتر به نقش منفی و مخرب زنان توجه کرده اند و صفات و خصوصیات مذموم و ناپسند آنان را برشمرده اند پند و نصایح آنان شامل دوری گزیدن از جسم و روح و فکر زنان است قابل ذکر است که این آثار انعکاس دهنده وضعیت و جایگاه زنان در آن دوران است.